REAGRUPAMENTO REVOLUCIONÁRIO

Escrito por M. Krakowski, apoiador do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, em maio de 2019.

            Quase 30 anos se passaram desde a restauração do capitalismo na Polônia, onde hoje o nível de sindicalização é um dos menores da Europa, onde a esquerda é microscópica, e onde os trabalhadores foram condicionados por anos a aceitarem seu destino e trabalharem mais para que um dia possam, supostamente, se tornarem capitalistas. Foi nesse cenário que, em abril passado, ocorreu uma greve de milhares de professores do ensino básico público em todo o país ao longo de três semanas. Esse movimento ocorreu após uma vitoriosa greve na companhia aérea LOT, em novembro de 2018. Ela foi parte de uma onda grevista de profissionais da educação que ocorreu em diferentes países, como parte de um reavivamento internacional da luta de classes. Apesar do seu enorme potencial, o que os marxistas tem afirmado durante muito tempo sobre a crise de liderança do proletariado foi claramente demonstrado em mais esse caso.

Continue lendo

“Order prevails in Warsaw”?

Written by M. Krakowski, Revolutionary Regroupment supporter in Warsaw, May 2019.

Almost 30 years after the restoration of capitalism in Poland, which was proclaimed a post-Communist “success story” where the level of unionization is one of the lowest in Europe; where the left has a microscopic size; and where the workers have been conditioned for years to humbly accept their fate and work harder so they could one day supposedly become capitalists, hundreds of thousands of teachers throughout the country struck for three weeks in April. This strike movement came after the victorious strike at the LOT airlines in November 2018. It was part of the strike wave of education workers around the world, which is part of the global revival of class struggles. What Marxists had been saying for a long time about the crisis of proletarian leadership has been clearly demonstrated. (see The working class versus the ‘good change’).

Read more

„Porządek panuje w Warszawie”?

Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.

Stało się to, o czym mówili od dawna marksiści (patrz „Klasa robotnicza kontra „dobra zmiana”, Przegrupowanie Rewolucyjne, nr 1 listopad 2018). Niemal 30 lat po przywróceniu kapitalizmu w Polsce w 1989 r., którą ogłoszono postkomunistyczną „historią sukcesu”, gdzie poziom uzwiązkowienia jest jeden z najniższych w Europie i gdzie lewica ma mikroskopijne poparcie a pracownicy są od lat warunkowani by pokornie znosić swój los i ciężko pracować tak że kiedyś sami zostaną „wielkimi panami” kapitalistami, setki tysięcy nauczycieli w całym kraju strajkowały przez trzy tygodnie w kwietniu. Miało to miejsce po zwycięskim strajku w państwowych liniach lotniczych LOT w listopadzie. Była to część fali strajkowej pracowników edukacji na całym świecie, która z kolei jest częścią globalnego odrodzenia walki klas.

Czytaj więcej

Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.

Że Pracownicza Demokracja praktycznie wyrzekła się budowy leninowskiej partii awangardowej, i mogła swego czasu postulować w swojej prasie “lewicową opcję” która “zjednoczy ludzi, którzy uważają, że można zastąpić system kapitalistyczny prawdziwą demokracją pracowniczą, jak i tych, którzy chcą stworzyć sprawiedliwszy kapitalizm” (“Pracownicza Demokracja”, czerwiec-lipiec 2007 r.)- i tym samym wrócić do odrzuconej w 1914 r. przez Lenina i rewolucyjnych marksistów koncepcji “partii całej klasy”- to nie było takie dziwne. Nie spodziewam się wiele po pedecji, która podąża za wszystkim co modne i jeśli dostrzega w ogóle proletariat a nie “zwykłych ludzi” to tylko jako grupę nacisku na państwo (którego natura klasowa jest skrzętnie przemilczana), jedną z wielu. Zresztą sam założyciel ich tendencji Tony Cliff otwarcie kwestionował leninowski demokratyczny centralizm, twierdząc, że był odpowiedni dla zacofanej Rosji carskiej, ale nie dla rozwiniętych krajów przemysłowych.

Czytaj więcej

BRONIĆ PALESTYŃCZYKÓW! ŻADNEJ UFNOŚCI W HAMASIE I FATAH!

Sierpień 2014

W ciągu ostatnich kilku tygodni jednostronna wojna Izraela przeciwko palestyńskiej ludności Strefy Gazy, dzięki połączeniu bombardowań i wojsk lądowych, doprowadziła do śmierci prawie 2000 Palestyńczyków, w tym wielu dzieci. Protesty solidarnościowe na Zachodnim Brzegu również spotkały się z represjami. W interesie klasowym międzynarodowego proletariatu leży powstrzymanie tej ostatniej rundy kapitalistycznego barbarzyństwa. Przy pełnym poparciu administracji Obamy i ukrytego zielonego światła ONZ, państwo izraelskie kontynuowało swój morderczy atak na bezbronną populację.

Continue lendo