Arquivos da categoria: Publicações

Por uma liderança revolucionária da classe trabalhadora! Por um verdadeiro governo dos trabalhadores em Hong Kong e na China!

Publicamos a seguir tradução feita pelo Reagrupamento Revolucionário em outubro de 2019 de um texto originalmente escrito em 19 de julho pelo “Grupo Bolchevique” da Coreia do Sul (볼셰비키그룹), organização que reivindica uma tradição programática similar à nossa. A versão original está disponível em http://bolky.jinbo.net/index.php?mid=board_FKwQ53&document_srl=7425, com uma tradução para o inglês disponível em http://bolky.jinbo.net/index.php?mid=board_ArAZ48&document_srl=7467.

Nós do Reagrupamento Revolucionário temos acordo geral com análise e posicionamento aqui apresentados, todavia possuímos uma discordância secundária que fazemos questão de destacar. Nós encaramos que o projeto de lei que desencadeou o movimento de protesto tem potencial reacionário e deve ser combatido. Ele torna mais fácil para o governo de Hong Kong extraditar criminosos para outros países, incluindo a China continental, o que inclui dissidentes politicamente perseguidos pelo governo central chinês. Obviamente estamos interessados em defender os ativistas da classe trabalhadora, e não os contrarrevolucionários que se escondem em Hong Kong. Mas o projeto tem potencial para ser usado contra os revolucionários também. O texto do Grupo Bolchevique não aborda diretamente essa questão, tratando o projeto de lei como algo simplesmente ligado à diplomacia internacional e à necessidade de haver um instrumento para deportar criminosos que estejam fugindo da justiça de seus países de origem, apesar de reconhecer que um dos motivos por detrás dos protestos é “a intensa desconfiança diante das autoridades de Hong Kong e do processo judicial do governo chinês” por parte da população.

Budujmy rewolucyjne przywództwo klasy robotniczej! O prawdziwy rząd robotniczy nad Hongkongiem i Chinami!

Poniżej znajduje się tłumaczenie dokonane przez Przegrupowanie Rewolucyjne z października 2019 r. Tekstu pierwotnie napisanego 19 lipca przez „Bolszewicką Grupę” Korei Południowej (볼셰비키 그룹), organizacji, która twierdzi, że ma tradycję programową podobną do naszej. Oryginalna wersja jest dostępna na stronie http://bolky.jinbo.net/index.php?mid=board_FKwQ53&document_srl=7425, a angielskie tłumaczenie na stronie http://bolky.jinbo.net/index.php?mid=board_ArAZ48&document_srl=7467 .

W PR mamy ogólną zgodę co do przedstawionej tutaj analizy i stanowiska, ale mamy niewielki spór, który warto podkreślić. Uważamy, że projekt ustawy, która wywołała ruch protestacyjny, ma potencjał reakcyjny i musi zostać rozwiązany. Ułatwia rządowi Hongkongu ekstradycję przestępców do innych krajów, w tym Chin kontynentalnych, w tym dysydentów prześladowanych politycznie przez rząd centralny Chin. Oczywiście jesteśmy zainteresowani obroną działaczy klasy robotniczej, a nie kontrrewolucjonistów ukrywających się w Hongkongu. Ale projekt może zostać wykorzystany również przeciwko rewolucjonistom. Tekst Bolshevik Group nie odnosi się bezpośrednio do tej kwestii, traktując ustawę jako po prostu związaną z dyplomacją międzynarodową i potrzebą instrumentu deportowania przestępców, którzy uciekają przed wymiarem sprawiedliwości w swoich krajach ojczystych, mimo że jest to jeden z powodów. Za protestami stoi „silna nieufność wobec władz Hongkongu i procesu sądowego rządu chińskiego” ze strony ludności.

Por Pedro Abreu, outubro de 2019

Não adianta tapar o sol com a peneira: a aprovação da reforma da Previdência de Bolsonaro por 379 votos a favor (com 131 contrários) na Câmara dos Deputados foi uma tremenda derrota da classe trabalhadora, em vias de ser consolidada pelo Senado. É uma mudança na Previdência que irá obrigar o proletariado a trabalhar até a morte, que irá acabar com sua seguridade em caso de lesão grave, que ignora as diferenças sociais entre homens e mulheres, mas que mantém os privilégios dos políticos, juízes e militares. Isso vem depois de outras derrotas tão ou mais cruéis, como a reforma trabalhista de Temer, que elimina inúmeros direitos e garantias do trabalhador; a Emenda Constitucional da morte, que congela as verbas destinadas a todas as áreas sociais (reduzindo-as na prática); e a universalização de contratos de trabalho terceirizado, que em poucos anos deve tornar essa modalidade muito mais comum no setor privado e a regra no serviço público, cortando drasticamente direitos e salários.

Escrito por Cliff Slaughter. Originalmente publicado em Labour Review, revista da Socialist Labour League (Liga Trabalhista Socialista) inglesa, v.5, n.3, de outubro-novembro de 1960. Traduzido para o português pelo Reagrupamento Revolucionário em setembro de 2019 a partir da versão disponível em marxists.org.

Rafael Ferreira – Setembro de 2019

Devido a constantes dúvidas, questionamentos, acusações e provocações que o socialismo/comunismo recebe, e tendo em mente que muitas das pessoas que as reproduzem o fazem como uma dúvida ou uma indignação sincera para com algo que lhes parece absurdo, apesar de haver os que o fazem por má-fé, e para desmerecer uma posição porque têm seus interesses atrelados a outra, decidi escrever esse texto esclarecendo algumas concepções a respeito da teoria socialista.

Trocki o „czcicielach faktu dokonanego”
Pierwotnie zatytułowane „Przyjaciele Związku Radzieckiego” które było dodatkiem do książki „Zdradzona rewolucja”, 1936

Lew Trocki:
Nauczcie się myśleć
The New International, Vol. V No. 7, lipiec 1938

Stalinowcy/Solidarność/MFW atakują robotników:
Polska Beczka Prochu
„1917”, nr 7, zima 1990

Pablo Pedrosa, czerwiec 2018 r.

Reakcyjny rząd Prawa i Sprawiedliwości w Polsce, po uchodźcach i Żydach, rozpętał teraz kolejną obrzydliwą nagonkę, tym razem przeciw mniejszościom seksualnym- chcąc ją wykorzystać w nadchodzącej kampanii wyborczej przeciw PO (tej konserwatywnej chadeckiej partii przypisując „lewactwo” i chęć zniszczenia tradycyjnej polskiej rodziny z powodu podpisania Karty LGBT przez PO-wskiego prezydenta Warszawy Trzaskowskiego i wypowiedzi jego zastępcy Rabieja o adopcji dla par homoseksualnych, za którą został zresztą natychmiast przywołany do porządku przez Schetynę i resztę) i partii Wiosna będącego zadeklarowanym gejem Roberta Biedronia, a także by odparować nowe doniesienia o pedofilii w Kościele Katolickim (jak np. dokument „Tylko nie mów nikomu” Sekielskiego). Nagonkę „podchwyciła” także prawica faszystowska. Pierwszy w historii Marsz Równości w Białymstoku 20 lipca był świadkiem dantejskich scen z udziałem nacjonalistycznych pseudokibiców, lecz odbył się wbrew pogromowej atmosferze (w międzyczasie prorządowa, finansowana z budżetu państwa gadzinówka „Gazeta Polska” do najnowszego numeru dołączyła naklejki z napisem „Strefa wolna od LGBT”, których głównym targetem byli niewątpliwie przedsiębiorcy).  Białostoccy bojówkarze spotkali się z pochwałą ze strony kleru.

Escrito por M. Krakowski, apoiador do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, em maio de 2019.

            Quase 30 anos se passaram desde a restauração do capitalismo na Polônia, onde hoje o nível de sindicalização é um dos menores da Europa, onde a esquerda é microscópica, e onde os trabalhadores foram condicionados por anos a aceitarem seu destino e trabalharem mais para que um dia possam, supostamente, se tornarem capitalistas. Foi nesse cenário que, em abril passado, ocorreu uma greve de milhares de professores do ensino básico público em todo o país ao longo de três semanas. Esse movimento ocorreu após uma vitoriosa greve na companhia aérea LOT, em novembro de 2018. Ela foi parte de uma onda grevista de profissionais da educação que ocorreu em diferentes países, como parte de um reavivamento internacional da luta de classes. Apesar do seu enorme potencial, o que os marxistas tem afirmado durante muito tempo sobre a crise de liderança do proletariado foi claramente demonstrado em mais esse caso.

“Order prevails in Warsaw”?

Written by M. Krakowski, Revolutionary Regroupment supporter in Warsaw, May 2019.

Almost 30 years after the restoration of capitalism in Poland, which was proclaimed a post-Communist “success story” where the level of unionization is one of the lowest in Europe; where the left has a microscopic size; and where the workers have been conditioned for years to humbly accept their fate and work harder so they could one day supposedly become capitalists, hundreds of thousands of teachers throughout the country struck for three weeks in April. This strike movement came after the victorious strike at the LOT airlines in November 2018. It was part of the strike wave of education workers around the world, which is part of the global revival of class struggles. What Marxists had been saying for a long time about the crisis of proletarian leadership has been clearly demonstrated. (see The working class versus the ‘good change’).

„Porządek panuje w Warszawie”?

Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.

Stało się to, o czym mówili od dawna marksiści (patrz „Klasa robotnicza kontra „dobra zmiana”, Przegrupowanie Rewolucyjne, nr 1 listopad 2018). Niemal 30 lat po przywróceniu kapitalizmu w Polsce w 1989 r., którą ogłoszono postkomunistyczną „historią sukcesu”, gdzie poziom uzwiązkowienia jest jeden z najniższych w Europie i gdzie lewica ma mikroskopijne poparcie a pracownicy są od lat warunkowani by pokornie znosić swój los i ciężko pracować tak że kiedyś sami zostaną „wielkimi panami” kapitalistami, setki tysięcy nauczycieli w całym kraju strajkowały przez trzy tygodnie w kwietniu. Miało to miejsce po zwycięskim strajku w państwowych liniach lotniczych LOT w listopadzie. Była to część fali strajkowej pracowników edukacji na całym świecie, która z kolei jest częścią globalnego odrodzenia walki klas.

Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.

Że Pracownicza Demokracja praktycznie wyrzekła się budowy leninowskiej partii awangardowej, i mogła swego czasu postulować w swojej prasie “lewicową opcję” która “zjednoczy ludzi, którzy uważają, że można zastąpić system kapitalistyczny prawdziwą demokracją pracowniczą, jak i tych, którzy chcą stworzyć sprawiedliwszy kapitalizm” (“Pracownicza Demokracja”, czerwiec-lipiec 2007 r.)- i tym samym wrócić do odrzuconej w 1914 r. przez Lenina i rewolucyjnych marksistów koncepcji “partii całej klasy”- to nie było takie dziwne. Nie spodziewam się wiele po pedecji, która podąża za wszystkim co modne i jeśli dostrzega w ogóle proletariat a nie “zwykłych ludzi” to tylko jako grupę nacisku na państwo (którego natura klasowa jest skrzętnie przemilczana), jedną z wielu. Zresztą sam założyciel ich tendencji Tony Cliff otwarcie kwestionował leninowski demokratyczny centralizm, twierdząc, że był odpowiedni dla zacofanej Rosji carskiej, ale nie dla rozwiniętych krajów przemysłowych.

BRONIĆ PALESTYŃCZYKÓW! ŻADNEJ UFNOŚCI W HAMASIE I FATAH!

Sierpień 2014

W ciągu ostatnich kilku tygodni jednostronna wojna Izraela przeciwko palestyńskiej ludności Strefy Gazy, dzięki połączeniu bombardowań i wojsk lądowych, doprowadziła do śmierci prawie 2000 Palestyńczyków, w tym wielu dzieci. Protesty solidarnościowe na Zachodnim Brzegu również spotkały się z represjami. W interesie klasowym międzynarodowego proletariatu leży powstrzymanie tej ostatniej rundy kapitalistycznego barbarzyństwa. Przy pełnym poparciu administracji Obamy i ukrytego zielonego światła ONZ, państwo izraelskie kontynuowało swój morderczy atak na bezbronną populację.

Poniżej udostępniamy krótką ulotkę na temat zmian klimatycznych, która została stworzona z myślą o potencjalnych bojowników którzy brali udział w spotkaniu 350.org, burżuazyjnej organizacji ekologicznej do której członkowie Akcji Socjalistycznej dołączyli w znacznej sile. O ile  zdominowali zgromadzenie, tak naprawdę mu przewodząc, nigdy nie odważyli się argumentować na rzecz rewolucji socjalistycznej i znaczenia walki o budowę partii awangardowej. W ostrym kontraście ze znaczną częścią lewicy, rozumiemy że wleczenie się w ogonie liberalnych ekologów i reformowania ich organizacji jest nieudaną strategią dla walki ze zmianami klimatu. Konieczna będzie rewolucja socjalistyczna by tym ten problem problem permanentnie rozwiązać.

Z rewolucyjnego marksistowskiego punktu widzenia, jest tylko jedno trwałe rozwiązanie dla mającej miejsce destrukcji środowiska i zmiany klimatu jaka jej towarzyszy: międzynarodowa rewolucja socjalistyczna. Planowa gospodarka socjalistyczna, nie troszcząca się o zysk kapitalistów, byłaby w stanie przeprowadzić rozległe badania naukowe i pozwolić na nieskrępowany rozwój technologii jaką można wykorzystać by dostarczyć wszystkim czystą energię. Wszelka strategia oprócz tego jest strategią porażki, która musi służyć zdezorientowaniu subiektywnych rewolucjonistów.

Por que PT, PCdoB, PSOL e os sindicatos não estão organizando a resistência?

Com a crise do governo Bolsonaro, está mais claro que nunca que a “esquerda” institucional (PT e PCdoB) não quer fazer uma oposição séria à Reforma da Previdência e demais ataques, assim como não fez contra os ataques de Temer aos direitos dos trabalhadores. A cúpula do PT não quer se opor aos interesses do patronato porque espera voltar a governar com essa mesma classe podre de capitalistas, ruralistas, grandes acionistas de bancos e partidos corruptos com quem já governaram Lula e Dilma. Como a classe dominante aposta no governo Bolsonaro pra assegurar seus lucros e riquezas, explorando ainda mais o povo, essa falsa esquerda se submete aos interesses deles. Na correia dessa “esquerda” falida vão o PSOL e as direções das centrais sindicais.

É com alegria que anunciamos a nossos leitores e leitoras o lançamento de mais uma edição da revista Reagrupamento Revolucionário. É possível ler online, através dos links do sumário abaixo, baixar a versão PDF, ou obter a versão impressa com nossos militantes. Boa leitura!

Reagrupamento Revolucionário n. 13
Download (PDF)

LEIA ONLINE:

> O que esperar do governo Bolsonaro e como organizar a resistência aos ataques à classe trabalhadora, mulheres, negros e LGBTs?
> “Frente de Esquerda Socialista” ou Frente Única?
> Aos 50 anos de Maio de 68, “faz calor na França”:o movimento dos coletes amarelos e a revolta popular contra o aumento do custo de vida
> Abaixo às ameaças contra a Venezuela! Nenhuma confiança no regime autoritário de Maduro!

Leia também (apenas online): Polônia: a classe trabalhadora contra a “Boa Mudança”

Resposta à “Carta Aberta de Trabalhadores Independentes Em Defesa da Reorganização da Esquerda Classista e Combativa”

Escrito por Gabriel Diaz, março de 2019. Pequenas modificações foram realizadas em abril de 2019 para maior clareza do conteúdo.

Em 28 de janeiro, uma assembleia de militantes independentes, impulsionada por um núcleo de ex-militantes do MRT, em São Paulo, lançou um blog chamado Esquerda Classista e publicou uma Carta Aberta sobre a necessidade de reorganização da esquerda (disponível em: http://tinyurl.com/esquerdaclassista). Concordamos com o essencial da análise da conjuntura da Carta, de que vivemos um momento de duros ataques do capital; da falta de interesse do PT e da direção do PSOL em realizar uma resistência efetiva nas ruas e locais de trabalho; e da necessidade de organizar essa resistência sem ilusões na Justiça ou Parlamento do Estado burguês. Todavia, discordamos profundamente do método proposto de como levar a cabo essas tarefas, o de criar uma “frente de esquerda dos trabalhadores”, ou um “partido de trabalhadores independente”, que sejam um bloco programático entre os grupos da esquerda que se reivindica socialista. Infelizmente não pudemos estar presentes na assembleia para apresentar nosso ponto de vista, e também houve uma série de atitudes negativas da parte dos impulsionares da proposta diante da nossa discordância.

Żadnego zaufania do autorytarnego reżimu Maduro

Oświadczenie przyjęte przez I Konferencję Krajową Przegrupowania Rewolucyjnego (Brazylia) w styczniu 2019

10 stycznia, Nicolas Maduro został zaprzysiężony na swoją drugą kadencję jako prezydent Wenezueli podczas gdy jego reżim idzie coraz dalej w kierunku autorytaryzmu. W tym momencie, szybko dokonuje przejścia od półdemokratycznego bonapartyzmu jakim był za Chaveza w zwykłą dyktaturę, mocno opartą na wojsku. Dzieje się tak z powodu znacznej utraty popularności po śmierci Hugo Chaveza, po której nastąpił głęboki kryzys gospodarczy obecnie nękający kraj. W zeszłym roku, stopa inflacji przekroczyła 1000%, doprowadzając do poważnego pogorszenia warunków życiowych ludności, zwłaszcza klasy robotniczej.

[Traduzimos para o português este artigo escrito em novembro de 2018 por M. Krakowski, simpatizante do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, Polônia. Consideramos que a situação política nesse país apresenta muitos traços similares com rumos que o governo Bolsonaro pretende tomar à frente do Estado burguês no Brasil, o que torna a leitura ainda mais importante para os trabalhadores e revolucionários do nosso país].

Este é o terceiro ano desde que o partido de extrema-direita Lei e Justiça (Prawo i Sprawiedliwość – PiS) venceu as eleições parlamentares na Polônia, tornando-se o primeiro partido na história da Terceira República Polonesa a controlar simultaneamente a presidência, o senado e o Sejm (as duas casas do Parlamento) com uma maioria absoluta, o que lhe permite formar praticamente um governo de partido único.

Por Rafael Ferreira e Marcio Torres, dezembro de 2018-janeiro de 2019.

As eleições foram uma vitória para os grandes empresários, banqueiros, latifundiários e grandes empresas estrangeiras. Sua agenda já vinha sendo aplicada por Temer, como a Reforma Trabalhista e do Ensino, mas esse governo já estava exausto e odiado, sobrevivendo só graças ao imobilismo das burocracias sindicais e da oposição “comportada” do PT e PSOL. Com Bolsonaro e o novo Congresso, apesar dos discursos demagógicos de “mudança” e “renovação”, os grandes capitalistas terão um governo ainda mais comprometido com os ataques aos direitos e condições de vida dos trabalhadores, em prol do aumento dos lucros, mas com certo apoio popular. Isso de forma alguma quer dizer que uma vitória eleitoral de Haddad seria contrária aos interesses das classes dominantes, pois seu programa era ainda mais recuado do que o que vigorou sob Lula e Dilma, prevendo um alinhamento com pontos chaves da agenda neoliberal e com as demandas patronais por “austeridade” (para o povo trabalhador, é claro) [1].