Żadnego zaufania do autorytarnego reżimu Maduro

Oświadczenie przyjęte przez I Konferencję Krajową Przegrupowania Rewolucyjnego (Brazylia) w styczniu 2019

10 stycznia, Nicolas Maduro został zaprzysiężony na swoją drugą kadencję jako prezydent Wenezueli podczas gdy jego reżim idzie coraz dalej w kierunku autorytaryzmu. W tym momencie, szybko dokonuje przejścia od półdemokratycznego bonapartyzmu jakim był za Chaveza w zwykłą dyktaturę, mocno opartą na wojsku. Dzieje się tak z powodu znacznej utraty popularności po śmierci Hugo Chaveza, po której nastąpił głęboki kryzys gospodarczy obecnie nękający kraj. W zeszłym roku, stopa inflacji przekroczyła 1000%, doprowadzając do poważnego pogorszenia warunków życiowych ludności, zwłaszcza klasy robotniczej.

[Traduzimos para o português este artigo escrito em novembro de 2018 por M. Krakowski, simpatizante do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, Polônia. Consideramos que a situação política nesse país apresenta muitos traços similares com rumos que o governo Bolsonaro pretende tomar à frente do Estado burguês no Brasil, o que torna a leitura ainda mais importante para os trabalhadores e revolucionários do nosso país].

Este é o terceiro ano desde que o partido de extrema-direita Lei e Justiça (Prawo i Sprawiedliwość – PiS) venceu as eleições parlamentares na Polônia, tornando-se o primeiro partido na história da Terceira República Polonesa a controlar simultaneamente a presidência, o senado e o Sejm (as duas casas do Parlamento) com uma maioria absoluta, o que lhe permite formar praticamente um governo de partido único.

Por Rafael Ferreira e Marcio Torres, dezembro de 2018-janeiro de 2019.

As eleições foram uma vitória para os grandes empresários, banqueiros, latifundiários e grandes empresas estrangeiras. Sua agenda já vinha sendo aplicada por Temer, como a Reforma Trabalhista e do Ensino, mas esse governo já estava exausto e odiado, sobrevivendo só graças ao imobilismo das burocracias sindicais e da oposição “comportada” do PT e PSOL. Com Bolsonaro e o novo Congresso, apesar dos discursos demagógicos de “mudança” e “renovação”, os grandes capitalistas terão um governo ainda mais comprometido com os ataques aos direitos e condições de vida dos trabalhadores, em prol do aumento dos lucros, mas com certo apoio popular. Isso de forma alguma quer dizer que uma vitória eleitoral de Haddad seria contrária aos interesses das classes dominantes, pois seu programa era ainda mais recuado do que o que vigorou sob Lula e Dilma, prevendo um alinhamento com pontos chaves da agenda neoliberal e com as demandas patronais por “austeridade” (para o povo trabalhador, é claro) [1].

Declaración de posición adoptada por el I Congreso Nacional del Reagrupamiento Revolucionario, enero de 2019.

Un llamamiento para ayudar a traducir artículos: este artículo fue traducido al español por hablantes no nativos y nos disculpamos por cualquier error ortográfico y otros errores que pueda contener. El Reagrupamiento Revolucionario tiene una perspectiva internacionalista y queremos que nuestra literatura política esté disponible en otros idiomas. Si desea ayudarnos en este objetivo internacionalista traduciendo nuestros artículos o brindando apoyo para mejorar nuestras traducciones, contáctenos en rr-4i@krutt.org. ¡Gracias!

El 10 de enero, Nicolás Maduro juró su segundo mandato como presidente de Venezuela a medida que su régimen se desarrolla más y más hacia el autoritarismo. En este momento, está pasando rápidamente del bonapartismo semidemocrático que estaba bajo Chávez a una dictadura total, basada en gran medida en el ejército. Esto está sucediendo debido a una considerable pérdida de popularidad después del fallecimiento de Hugo Chávez, seguido de una profunda crisis económica que actualmente afecta al país. El año pasado, las tasas de inflación superaron el 1000%, lo que llevó a una severa degradación de las condiciones de vida de la población, especialmente de la clase trabajadora.

Statement approved by the First National Conference of Revolutionary Regroupment (Brazil) in January 2019

An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!

On January 10^th, Nicolas Maduro was sworn in for his second term as Venezuela’s president as his regime develops further and further towards authoritarianism. Right now, it is quickly transitioning from the semi-democratic Bonapartism it was under Chavez to a sheer dictatorship, heavily based on the military. This is happening due to a considerable loss in popularity after Hugo Chavez’s passing, followed by a deep economic crisis currently hitting the country. Last year, inflation rates went over 1000%, leading to severe degradation of the population’s living conditions, specially the working class.

Marcio Torres, grudzień 2018-styczeń 2019. Pierwotnie opublikowane w języku portugalskim 17 stycznia

Koniec listopada i miesiąc grudzień były naznaczone, w wiadomościach międzynarodowych, przez ruch „żółtych kamizelek” we Francji (giletes jaunes po francusku). Seria protestów, które mają miejsce w całym kraju w soboty począwszy od 17 grudnia i różne mniejsze protesty między weekendami w różnych miasta, została sprowokowana podwyższeniem cen paliwa, w kontekście podwyższenia kosztów życia w ogólności. Kamizelki w krzykliwym kolorze są obowiązkowym elementem bezpieczeństwa kierowców, więc ich użycie jako symbolu już pokazuje niejednorodność manifestacji, złożonych z różnych sektorów społecznych i z poparciem szerokiego wachlarza politycznego rozciągającego się od socjalizmu rewolucyjnego po „suwerenną” (będącą za wyjściem z Unii Europejskiej) prawicę. Poparcie społeczne jest tak wysokie, że żadna partia burżuazji nie odważyła się potępić dni manifestacji ulicznych i nawet prezydent, Emmanuel Macron (ochrzczony „prezydentem bogatych” przez manifestantów, mając zaledwie 23% poparcia na początku grudnia), powiedział że „rozumie gniew” ludności.

50 years after the May 1968 events, “It is hot in France”
The ‘Yellow Vests’ movement and the popular revolt against the rising cost of living

By Marcio Torres, December 2018-January 2019

An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!

By late November and early December 2018, the “Yellow Vests” (Les Gilets Jaunes) in France took the headlines of most international media outlets. Protests have happened all Saturdays since November 17, along with smaller protests in some towns in week days. It was initiated by a rise in the gas prices, amid a context of general rise in the cost of living.

Por Marcio Torres, dezembro de 2018-janeiro de 2019

O final de novembro e o mês de dezembro foram marcados, no noticiário internacional, pelo movimento dos “coletes amarelos” na França (giletes jaunes em francês). A série de protestos, que vem ocorrendo em todo o país aos sábados desde 17 de novembro e com vários outros protestos menores entre os finais de semana em várias cidades, foi provocado por um aumento no preço dos combustíveis, em um contexto de aumento do custo de vida em geral. Os coletes de cor chamativa são um item de segurança obrigatório nos veículos, então seu uso como símbolo já mostra a heterogeneidade das manifestações, compostas por diferentes setores sociais e com apoio de amplo arco político que vai do socialismo revolucionário à direita “soberanista” (pró saída da União Europeia). O apoio popular é tão grande que nenhum partido da burguesia ousou condenar as jornadas de manifestações de rua e até o presidente, Emmanuel Macron (apelidado de “presidente dos ricos” pelos manifestantes, tendo meros 23% de aprovação no começo de dezembro), disse “entender a raiva” da população.

By Icaro Kaleb

The following article was originally published in February 2013, as part of a polemic on the incoherent position of the Brazilian Workers’ Cause Party (PCO). While criticizing other Brazilian organizations for their capitulations to class-collaborationist governments and electoral coalitions, they at the same time upheld their support for the coalition headed by the Workers’ Party (PT) in the presidential elections of 1989 and 1994, which already counted with significant sectors of the bourgeoisie in its composition [1]. In this polemic, we pointed out that the roots of PCO’s capitulation to class collaboration could be found in its association with the Partido Obrero of Argentina, led by Jorge Altamira, with which the PCO had political relations for many years [2]. Small modifications were made for the publication of this text as a separate piece from the rest of the original.

An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!

Opportunism and crystalized confusion

The military coup in Egypt and the scandalous position of the IWL/PSTU

By Icaro Kaleb, October 2013

An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!

The position adopted by the International Workers’ League (IWL) and its leading section, the Brazilian PSTU (Unified Workers’ Socialist Party) in face of the recent events in Egypt is a display of incoherence and blatant deviation from the Marxist method, both for its opportunist approach and its denial of reality. What has been consistent, though, is the opportunism of the Morenoites in their trajectory – from their historical view of the Brazilian cops as workers to their illusions in the Egyptian army now, one can easily trace parallels between the PSTU’s policies at home and those proposed internationally.

Continuar lendo →

Protest “Nie on!” przeciwko Bolsonaro, 30 września.

Skrajna prawica rośnie w siłę a lewica wiąże się z nieudanym projektem „współpracy klasowej” PT [Partii Pracujących]

Rafael Ferreira. Opublikowane pierwotnie w języku portugalskim 22 października 2018. 23 października dodano trochę tekstu dla jasności, bez zmiany stanowisk tu wyrażanych.

28 października wybory prezydenckie w Brazylii wygrał Jair Bolsonaro, reakcyjny kandydat skrajnej prawicy, pokonując w drugiej turze Fernando Haddada, kandydata socjaldemokratycznej Partii Pracujących (PT), rządzącej na poziomie federalnym brazylijskim kapitalizmem od 2003 do impeachmentu prezydent Dilmy Roussef w marcu 2016. Zwany „Trumpem tropików”, Bolsonaro to miłośnik junty wojskowej która rządziła w Brazylii w latach 1964-85, chcący zwalczać „komunizm” i przywrócić „prawo i porządek” poprzez wyprowadzenie wojska na ulicę, prześladować mniejszości seksualne czy otworzyć lasy amazońskie dla bezlitosnej eksploatacji przez kapitalistów (zaś mieszkająca tam rdzenna ludność będzie musiała „dostosować się albo zginąć”). Wygrał on z powodu rozczarowania klasy średniej i klasy robotniczej PT, która będąc u władzy była zamieszana w korupcję i za której kryzys gospodarczy pogorszył warunki bytowe. Przechodzimy przez niepokojący moment w brazylijskiej polityce. Po upadku rządu kolaboracji z klasą rządzącą PT, i zamachu stanu który przyspieszył cofanie praw pracowniczych, jesteśmy w sytuacji kryzysu politycznego i gospodarczego, gdzie nie tylko prawa pracownicze i socjalne są wydzierane, lecz zagrożone są również najbardziej podstawowe swobody, i ma miejsce wzrost skrajnie prawicowych sił przy urnie wyborczej i w życiu codziennym.

Continuar lendo →

Śmierć Kim Dzong Ila i przyszłość Korei Północnej

Rodolfo Kaleb. Oryginalnie opublikowane w języku portugalskim w lutym 2012. Jeden lub więcej ustępów pominięto w obecnej wersji.

Photo: EPA

Korea Północna, jeden z ostatnich krajów na świecie z biurokratycznie planowaną gospodarką, ma nowego “Najwyższego Przywódcę”, który zastąpił Kim Dzong Ila, zmarłego pod koniec 2011 roku: własnego syna biurokraty Kim Dzong Una. Jest to druga zmiana w kierownictwie biurokracji w Korei Północnej, spoczywając na rodzinie Kim. Kimowie i cała warstwa uprzywilejowanych państwowych biurokratów, którą reprezentują, mają jeden z najsilniej kontrolujących reżimów świata. Jednocześnie nienawiść burżuazyjnych mediów przeciwko Korei Północnej nie wynika z tego. Kapitaliści – od Nowego Jorku po Paryż, od Londynu po Tokio – nigdy nie powstrzymywali się od udzielania poparcia wielu tyrańskim rządom, pod warunkiem, że są im posłuszni. Ich wewnętrzna nienawiść wobec Korei Północnej i ich silne poparcie dla kapitalistów z Korei Południowej jest wyjaśnione przez strukturę klasową tego kraju.

Continuar lendo →

Syryjska wojna domowa, Państwo Islamskie i bitwa o Kobanî

Bronić Syrii przed imperializmem! O stanowisko niezależności klasowej w wojnie domowej!

Icaro Kaleb

[Artykuł powstał pierwotnie w okresie od czerwca do lipca 2015 r. Ze względu na wewnętrzne trudności nie mógł on zostać opublikowany i stał się częściowo przestarzały ze względu na prędkość wydarzeń w syryjskiej wojnie domowej. Niemniej jednak wciąż porusza wiele kwestii politycznych, które pozostają kluczowe w tym skomplikowanym konflikcie, a także zajmuje się oportunistycznymi pozycjami pozornie trockistowskich organizacji. Dlatego postanowiliśmy opublikować go w styczniu 2016 r., dodając kilka komentarzy w nawiasach. Późniejsze dodatki i drobne poprawki zostały wprowadzone w sierpniu 2016 r.]

Continuar lendo →

Portugalia: kryzys a lewica

Marcio Torres, wrzesień 2014

Wprowadzenie: jeden z naszych członków odwiedził Portugalię we wrześniu 2014 r. i napisał wewnętrzny raport o kryzysie w kraju, a także o lewicy portugalskiej. Postanowiliśmy opublikować nieco zredagowaną wersję dostosowaną do publiczności.

[Kryzys]

Portugalia była jednym z krajów europejskich, które najbardziej ucierpiały w pierwszych latach światowego kryzysu kapitalistycznego. Początkowo rząd portugalski, kierowany przez koalicję [partii burżuazyjnych] PSD [Partii Socjaldemokratycznej] i CDS-PP [Partii Ludowej], wydał prawie wszystkie oszczędności w kraju, aby uratować wielkie prywatne banki, tworząc ogromny dług. Państwo burżuazyjne przekazało pieniądze pochodzące głównie z rodzin klasy robotniczej właścicielom banków. Teraz, gdy burżuazja radzi sobie lepiej, robotnicy stoją w obliczu kilku ataków na ich poziom życia, ponieważ rząd próbuje rozwiązać swój dług, obcinając budżet na usługi publiczne, takie jak edukacja i opieka zdrowotna, zwolnienie pracowników publicznych, zmiana zasad ubeezpieczenia społecznego w celu zmniejszenia płatności i wymagając więcej czasu pracy przed emeryturą itp. Wszystko to jest znane jako “pakiet oszczędnościowy” i jest narzucane przez tak zwaną “trojkę” (Europejski Bank Centralny, Komisję Europejską i Międzynarodowy Fundusz Walutowy) . Podsumowując, masy portugalskie przechodzą drugi etap kapitalistycznego planu radzenia sobie z “uspołecznieniem” kryzysu. Niektórzy wielcy kapitaliści zostali uratowani przez państwo, a następnie wykorzystali te pieniądze, by kupić aktywa kapitalistów, którzy nie zostali uratowani i zbankrutowali, zwiększając koncentrację kapitału, która doprowadziła do kryzysu w pierwszej kolejności.

Continuar lendo →

LEIA ONLINE

Zdjęcie z CNN

Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, listopad 2018

W tym roku minie trzeci rok od chwili, gdy skrajnie prawicowe Prawo i Sprawiedliwość (PiS) wygrało wybory parlamentarne w Polsce stając się pierwszą partią kapitalistycznej III Rzeczypospolitej, która ma w ręku zarówno prezydencję i Senat i Sejm (obie izby parlamentu) i zapewniają sobie bezwzględną większość, umożliwiając jej utworzenie praktycznie jednopartyjnego rządu.

Continuar lendo →

Written by M. Krakowski, Revolutionary Regroupment sympathizer in Warsaw, November 2018

An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!

This year it is going to be the third year since the far-right Law and Justice (Prawo i Sprawiedliwość; PiS) won the parliamentary elections in Poland, becoming the first party in the history of the capitalist Third Polish Republic to hold both the presidency and the Senate and Sejm (both chambers of parliament) and secure an outright majority, allowing it to form a virtually single-party government.

Continuar lendo →

We are posting below three statements written by former WSP members who rejected the lies and positions put forward by WSP leadership and left the Party in the recent period. We are in general agreement with their content. While they are not, as of now, speaking on our behalf, we intend to pursue discussions with all the honest and dedicated comrades who saw behind the crude lack of democracy, lies, opportunism and prejudice of WSP leadership. A democratic discussion on all the problems left suspended, befogged, or falsified by WSP is necessary to advance the regroupment of genuine revolutionaries.

* * *

Statement by Vivek S.

Written on 21 October 2018

Continuar lendo →