Trocki o „czcicielach faktu dokonanego”
Pierwotnie zatytułowane „Przyjaciele Związku Radzieckiego” które było dodatkiem do książki „Zdradzona rewolucja”, 1936
Lew Trocki:
Nauczcie się myśleć
The New International, Vol. V No. 7, lipiec 1938
Stalinowcy/Solidarność/MFW atakują robotników:
Polska Beczka Prochu
„1917”, nr 7, zima 1990
Pablo Pedrosa, czerwiec 2018 r.
Reakcyjny rząd Prawa i Sprawiedliwości w Polsce, po uchodźcach i Żydach, rozpętał teraz kolejną obrzydliwą nagonkę, tym razem przeciw mniejszościom seksualnym- chcąc ją wykorzystać w nadchodzącej kampanii wyborczej przeciw PO (tej konserwatywnej chadeckiej partii przypisując „lewactwo” i chęć zniszczenia tradycyjnej polskiej rodziny z powodu podpisania Karty LGBT przez PO-wskiego prezydenta Warszawy Trzaskowskiego i wypowiedzi jego zastępcy Rabieja o adopcji dla par homoseksualnych, za którą został zresztą natychmiast przywołany do porządku przez Schetynę i resztę) i partii Wiosna będącego zadeklarowanym gejem Roberta Biedronia, a także by odparować nowe doniesienia o pedofilii w Kościele Katolickim (jak np. dokument „Tylko nie mów nikomu” Sekielskiego). Nagonkę „podchwyciła” także prawica faszystowska. Pierwszy w historii Marsz Równości w Białymstoku 20 lipca był świadkiem dantejskich scen z udziałem nacjonalistycznych pseudokibiców, lecz odbył się wbrew pogromowej atmosferze (w międzyczasie prorządowa, finansowana z budżetu państwa gadzinówka „Gazeta Polska” do najnowszego numeru dołączyła naklejki z napisem „Strefa wolna od LGBT”, których głównym targetem byli niewątpliwie przedsiębiorcy). Białostoccy bojówkarze spotkali się z pochwałą ze strony kleru.
Czytaj więcej
Por Rafael Magrão, setembro de 2019.
O governo Doria está efetivando o Programa de Ensino Integral (PEI) em diversas escolas do estado. O PEI irá manter os alunos nas escolas das 7 às 17 horas, mas sem alterar as péssimas condições atuais do sistema de ensino. Ou seja, o programa se resume a fazer das escolas um “depósito” de crianças e adolescentes, que ficarão entregues aos cuidados do Estado praticamente o dia todo, sem que os educadores tenham condições adequadas de atendê-los. O governo pretende implementar esse programa em pelo menos 50% das escolas de SP nós próximos 4 anos.
Continue lendo
Escrito por M. Krakowski, apoiador do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, em maio de 2019.
Quase 30 anos se passaram desde a restauração do capitalismo na Polônia, onde hoje o nível de sindicalização é um dos menores da Europa, onde a esquerda é microscópica, e onde os trabalhadores foram condicionados por anos a aceitarem seu destino e trabalharem mais para que um dia possam, supostamente, se tornarem capitalistas. Foi nesse cenário que, em abril passado, ocorreu uma greve de milhares de professores do ensino básico público em todo o país ao longo de três semanas. Esse movimento ocorreu após uma vitoriosa greve na companhia aérea LOT, em novembro de 2018. Ela foi parte de uma onda grevista de profissionais da educação que ocorreu em diferentes países, como parte de um reavivamento internacional da luta de classes. Apesar do seu enorme potencial, o que os marxistas tem afirmado durante muito tempo sobre a crise de liderança do proletariado foi claramente demonstrado em mais esse caso.
Continue lendo
Written by M. Krakowski, Revolutionary Regroupment supporter in Warsaw, May 2019.
Almost 30 years after the restoration of capitalism in Poland, which was proclaimed a post-Communist “success story” where the level of unionization is one of the lowest in Europe; where the left has a microscopic size; and where the workers have been conditioned for years to humbly accept their fate and work harder so they could one day supposedly become capitalists, hundreds of thousands of teachers throughout the country struck for three weeks in April. This strike movement came after the victorious strike at the LOT airlines in November 2018. It was part of the strike wave of education workers around the world, which is part of the global revival of class struggles. What Marxists had been saying for a long time about the crisis of proletarian leadership has been clearly demonstrated. (see The working class versus the ‘good change’).
Read more
Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.
Stało się to, o czym mówili od dawna marksiści (patrz „Klasa robotnicza kontra „dobra zmiana”, Przegrupowanie Rewolucyjne, nr 1 listopad 2018). Niemal 30 lat po przywróceniu kapitalizmu w Polsce w 1989 r., którą ogłoszono postkomunistyczną „historią sukcesu”, gdzie poziom uzwiązkowienia jest jeden z najniższych w Europie i gdzie lewica ma mikroskopijne poparcie a pracownicy są od lat warunkowani by pokornie znosić swój los i ciężko pracować tak że kiedyś sami zostaną „wielkimi panami” kapitalistami, setki tysięcy nauczycieli w całym kraju strajkowały przez trzy tygodnie w kwietniu. Miało to miejsce po zwycięskim strajku w państwowych liniach lotniczych LOT w listopadzie. Była to część fali strajkowej pracowników edukacji na całym świecie, która z kolei jest częścią globalnego odrodzenia walki klas.
Czytaj więcejNapisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, maj 2019.
Że Pracownicza Demokracja praktycznie wyrzekła się budowy leninowskiej partii awangardowej, i mogła swego czasu postulować w swojej prasie “lewicową opcję” która “zjednoczy ludzi, którzy uważają, że można zastąpić system kapitalistyczny prawdziwą demokracją pracowniczą, jak i tych, którzy chcą stworzyć sprawiedliwszy kapitalizm” (“Pracownicza Demokracja”, czerwiec-lipiec 2007 r.)- i tym samym wrócić do odrzuconej w 1914 r. przez Lenina i rewolucyjnych marksistów koncepcji “partii całej klasy”- to nie było takie dziwne. Nie spodziewam się wiele po pedecji, która podąża za wszystkim co modne i jeśli dostrzega w ogóle proletariat a nie “zwykłych ludzi” to tylko jako grupę nacisku na państwo (którego natura klasowa jest skrzętnie przemilczana), jedną z wielu. Zresztą sam założyciel ich tendencji Tony Cliff otwarcie kwestionował leninowski demokratyczny centralizm, twierdząc, że był odpowiedni dla zacofanej Rosji carskiej, ale nie dla rozwiniętych krajów przemysłowych.
Czytaj więcejBRONIĆ PALESTYŃCZYKÓW! ŻADNEJ UFNOŚCI W HAMASIE I FATAH!
Sierpień 2014
W ciągu ostatnich kilku tygodni jednostronna wojna Izraela przeciwko palestyńskiej ludności Strefy Gazy, dzięki połączeniu bombardowań i wojsk lądowych, doprowadziła do śmierci prawie 2000 Palestyńczyków, w tym wielu dzieci. Protesty solidarnościowe na Zachodnim Brzegu również spotkały się z represjami. W interesie klasowym międzynarodowego proletariatu leży powstrzymanie tej ostatniej rundy kapitalistycznego barbarzyństwa. Przy pełnym poparciu administracji Obamy i ukrytego zielonego światła ONZ, państwo izraelskie kontynuowało swój morderczy atak na bezbronną populację.
Continue lendo
Poniżej udostępniamy krótką ulotkę na temat zmian klimatycznych, która została stworzona z myślą o potencjalnych bojowników którzy brali udział w spotkaniu 350.org, burżuazyjnej organizacji ekologicznej do której członkowie Akcji Socjalistycznej dołączyli w znacznej sile. O ile zdominowali zgromadzenie, tak naprawdę mu przewodząc, nigdy nie odważyli się argumentować na rzecz rewolucji socjalistycznej i znaczenia walki o budowę partii awangardowej. W ostrym kontraście ze znaczną częścią lewicy, rozumiemy że wleczenie się w ogonie liberalnych ekologów i reformowania ich organizacji jest nieudaną strategią dla walki ze zmianami klimatu. Konieczna będzie rewolucja socjalistyczna by tym ten problem problem permanentnie rozwiązać.
Z rewolucyjnego marksistowskiego punktu widzenia, jest tylko jedno trwałe rozwiązanie dla mającej miejsce destrukcji środowiska i zmiany klimatu jaka jej towarzyszy: międzynarodowa rewolucja socjalistyczna. Planowa gospodarka socjalistyczna, nie troszcząca się o zysk kapitalistów, byłaby w stanie przeprowadzić rozległe badania naukowe i pozwolić na nieskrępowany rozwój technologii jaką można wykorzystać by dostarczyć wszystkim czystą energię. Wszelka strategia oprócz tego jest strategią porażki, która musi służyć zdezorientowaniu subiektywnych rewolucjonistów.
Continue lendo
Por que PT, PCdoB, PSOL e os sindicatos não estão organizando a resistência?
Com a crise do governo Bolsonaro, está mais claro que nunca que a “esquerda” institucional (PT e PCdoB) não quer fazer uma oposição séria à Reforma da Previdência e demais ataques, assim como não fez contra os ataques de Temer aos direitos dos trabalhadores. A cúpula do PT não quer se opor aos interesses do patronato porque espera voltar a governar com essa mesma classe podre de capitalistas, ruralistas, grandes acionistas de bancos e partidos corruptos com quem já governaram Lula e Dilma. Como a classe dominante aposta no governo Bolsonaro pra assegurar seus lucros e riquezas, explorando ainda mais o povo, essa falsa esquerda se submete aos interesses deles. Na correia dessa “esquerda” falida vão o PSOL e as direções das centrais sindicais.
Continue lendoÉ com alegria que anunciamos a nossos leitores e leitoras o lançamento de mais uma edição da revista Reagrupamento Revolucionário. É possível ler online, através dos links do sumário abaixo, baixar a versão PDF, ou obter a versão impressa com nossos militantes. Boa leitura!
Reagrupamento Revolucionário n. 13
Download (PDF)
LEIA ONLINE:
> O que esperar do governo Bolsonaro e como organizar a resistência aos ataques à classe trabalhadora, mulheres, negros e LGBTs?
> “Frente de Esquerda Socialista” ou Frente Única?
> Aos 50 anos de Maio de 68, “faz calor na França”:o movimento dos coletes amarelos e a revolta popular contra o aumento do custo de vida
> Abaixo às ameaças contra a Venezuela! Nenhuma confiança no regime autoritário de Maduro!
Leia também (apenas online): Polônia: a classe trabalhadora contra a “Boa Mudança”
Resposta à “Carta Aberta de Trabalhadores Independentes Em Defesa da Reorganização da Esquerda Classista e Combativa”
Escrito por Gabriel Diaz, março de 2019. Pequenas modificações foram realizadas em abril de 2019 para maior clareza do conteúdo.
Em 28 de janeiro, uma assembleia de militantes independentes, impulsionada por um núcleo de ex-militantes do MRT, em São Paulo, lançou um blog chamado Esquerda Classista e publicou uma Carta Aberta sobre a necessidade de reorganização da esquerda (disponível em: http://tinyurl.com/esquerdaclassista). Concordamos com o essencial da análise da conjuntura da Carta, de que vivemos um momento de duros ataques do capital; da falta de interesse do PT e da direção do PSOL em realizar uma resistência efetiva nas ruas e locais de trabalho; e da necessidade de organizar essa resistência sem ilusões na Justiça ou Parlamento do Estado burguês. Todavia, discordamos profundamente do método proposto de como levar a cabo essas tarefas, o de criar uma “frente de esquerda dos trabalhadores”, ou um “partido de trabalhadores independente”, que sejam um bloco programático entre os grupos da esquerda que se reivindica socialista. Infelizmente não pudemos estar presentes na assembleia para apresentar nosso ponto de vista, e também houve uma série de atitudes negativas da parte dos impulsionares da proposta diante da nossa discordância.
Continue lendoŻadnego zaufania do autorytarnego reżimu Maduro
Oświadczenie przyjęte przez I Konferencję Krajową Przegrupowania Rewolucyjnego (Brazylia) w styczniu 2019
10 stycznia, Nicolas Maduro został zaprzysiężony na swoją drugą kadencję jako prezydent Wenezueli podczas gdy jego reżim idzie coraz dalej w kierunku autorytaryzmu. W tym momencie, szybko dokonuje przejścia od półdemokratycznego bonapartyzmu jakim był za Chaveza w zwykłą dyktaturę, mocno opartą na wojsku. Dzieje się tak z powodu znacznej utraty popularności po śmierci Hugo Chaveza, po której nastąpił głęboki kryzys gospodarczy obecnie nękający kraj. W zeszłym roku, stopa inflacji przekroczyła 1000%, doprowadzając do poważnego pogorszenia warunków życiowych ludności, zwłaszcza klasy robotniczej.
Continue lendo
[Traduzimos para o português este artigo escrito em novembro de 2018 por M. Krakowski, simpatizante do Reagrupamento Revolucionário em Varsóvia, Polônia. Consideramos que a situação política nesse país apresenta muitos traços similares com rumos que o governo Bolsonaro pretende tomar à frente do Estado burguês no Brasil, o que torna a leitura ainda mais importante para os trabalhadores e revolucionários do nosso país].
Este é o terceiro ano desde que o partido de extrema-direita Lei e Justiça (Prawo i Sprawiedliwość – PiS) venceu as eleições parlamentares na Polônia, tornando-se o primeiro partido na história da Terceira República Polonesa a controlar simultaneamente a presidência, o senado e o Sejm (as duas casas do Parlamento) com uma maioria absoluta, o que lhe permite formar praticamente um governo de partido único.
Continue lendo
Por Rafael Ferreira e Marcio Torres, dezembro de 2018-janeiro de 2019.
As eleições foram uma vitória para os grandes empresários, banqueiros, latifundiários e grandes empresas estrangeiras. Sua agenda já vinha sendo aplicada por Temer, como a Reforma Trabalhista e do Ensino, mas esse governo já estava exausto e odiado, sobrevivendo só graças ao imobilismo das burocracias sindicais e da oposição “comportada” do PT e PSOL. Com Bolsonaro e o novo Congresso, apesar dos discursos demagógicos de “mudança” e “renovação”, os grandes capitalistas terão um governo ainda mais comprometido com os ataques aos direitos e condições de vida dos trabalhadores, em prol do aumento dos lucros, mas com certo apoio popular. Isso de forma alguma quer dizer que uma vitória eleitoral de Haddad seria contrária aos interesses das classes dominantes, pois seu programa era ainda mais recuado do que o que vigorou sob Lula e Dilma, prevendo um alinhamento com pontos chaves da agenda neoliberal e com as demandas patronais por “austeridade” (para o povo trabalhador, é claro) [1].
Continue lendoDeclaración de posición adoptada por el I Congreso Nacional del Reagrupamiento Revolucionario, enero de 2019.
Un llamamiento para ayudar a traducir artículos: este artículo fue traducido al español por hablantes no nativos y nos disculpamos por cualquier error ortográfico y otros errores que pueda contener. El Reagrupamiento Revolucionario tiene una perspectiva internacionalista y queremos que nuestra literatura política esté disponible en otros idiomas. Si desea ayudarnos en este objetivo internacionalista traduciendo nuestros artículos o brindando apoyo para mejorar nuestras traducciones, contáctenos en rr-4i@krutt.org. ¡Gracias!
El 10 de enero, Nicolás Maduro juró su segundo mandato como presidente de Venezuela a medida que su régimen se desarrolla más y más hacia el autoritarismo. En este momento, está pasando rápidamente del bonapartismo semidemocrático que estaba bajo Chávez a una dictadura total, basada en gran medida en el ejército. Esto está sucediendo debido a una considerable pérdida de popularidad después del fallecimiento de Hugo Chávez, seguido de una profunda crisis económica que actualmente afecta al país. El año pasado, las tasas de inflación superaron el 1000%, lo que llevó a una severa degradación de las condiciones de vida de la población, especialmente de la clase trabajadora.
Continue lendoStatement approved by the First National Conference of Revolutionary Regroupment (Brazil) in January 2019
An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!
On January 10th, Nicolas Maduro was sworn in for his second term as Venezuela’s president as his regime develops further and further towards authoritarianism. Right now, it is quickly transitioning from the semi-democratic Bonapartism it was under Chavez to a sheer dictatorship, heavily based on the military. This is happening due to a considerable loss in popularity after Hugo Chavez’s passing, followed by a deep economic crisis currently hitting the country. Last year, inflation rates went over 1000%, leading to severe degradation of the population’s living conditions, specially the working class.
Continue lendo
Marcio Torres, grudzień 2018-styczeń 2019. Pierwotnie opublikowane w języku portugalskim 17 stycznia
Koniec listopada i miesiąc grudzień były naznaczone, w wiadomościach międzynarodowych, przez ruch „żółtych kamizelek” we Francji (giletes jaunes po francusku). Seria protestów, które mają miejsce w całym kraju w soboty począwszy od 17 grudnia i różne mniejsze protesty między weekendami w różnych miasta, została sprowokowana podwyższeniem cen paliwa, w kontekście podwyższenia kosztów życia w ogólności. Kamizelki w krzykliwym kolorze są obowiązkowym elementem bezpieczeństwa kierowców, więc ich użycie jako symbolu już pokazuje niejednorodność manifestacji, złożonych z różnych sektorów społecznych i z poparciem szerokiego wachlarza politycznego rozciągającego się od socjalizmu rewolucyjnego po „suwerenną” (będącą za wyjściem z Unii Europejskiej) prawicę. Poparcie społeczne jest tak wysokie, że żadna partia burżuazji nie odważyła się potępić dni manifestacji ulicznych i nawet prezydent, Emmanuel Macron (ochrzczony „prezydentem bogatych” przez manifestantów, mając zaledwie 23% poparcia na początku grudnia), powiedział że „rozumie gniew” ludności.
Continue lendo50 years after the May 1968 events, “It is hot in France”
The ‘Yellow Vests’ movement and the popular revolt against the rising cost of living
By Marcio Torres, December 2018-January 2019
An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!
By late November and early December 2018, the “Yellow Vests” (Les Gilets Jaunes) in France took the headlines of most international media outlets. Protests have happened all Saturdays since November 17, along with smaller protests in some towns in week days. It was initiated by a rise in the gas prices, amid a context of general rise in the cost of living.
Continue lendoDeclaração de posição adotada pelo I Congresso Nacional do Reagrupamento Revolucionário, janeiro de 2019.
No último dia 10 de janeiro Nicolás Maduro assumiu seu segundo mandato como presidente da Venezuela, em meio a um crescente fechamento do regime, que cada vez mais passa de um bonapartismo semidemocrático a uma ditadura pura e simples, pesadamente apoiada nas forças militares. Isso ocorre em contexto de considerável perda de apoio popular que se seguiu à morte de Chávez e de pesada depressão econômica, que chegou a envolver uma inflação de mais de 1000% ao ano no ano passado, levando a uma pesadíssima degradação das condições de vida da população, em especial da classe trabalhadora. Conforme analisamos em artigo de julho-agosto de 2017 [1], a perda de popularidade do chavismo levou à vitória da oposição de direita nas últimas eleições legislativas de 2016, e na jornada de manifestações populares lideradas por tal setor ao longo do ano passado. Já o crescente fechamento do regime pode ser visto na dissolução de fato do legislativo, substituído por uma constituinte cujas regras eleitorais violaram o sufrágio universal para favorecer uma maioria do PSUV, prisões de lideranças e manifestantes de oposição, perseguição a membros do judiciário, incluindo aí chavistas críticos a Maduro, dentre outros elementos.
Continue lendoPor Marcio Torres, dezembro de 2018-janeiro de 2019
O final de novembro e o mês de dezembro foram marcados, no noticiário internacional, pelo movimento dos “coletes amarelos” na França (giletes jaunes em francês). A série de protestos, que vem ocorrendo em todo o país aos sábados desde 17 de novembro e com vários outros protestos menores entre os finais de semana em várias cidades, foi provocado por um aumento no preço dos combustíveis, em um contexto de aumento do custo de vida em geral. Os coletes de cor chamativa são um item de segurança obrigatório nos veículos, então seu uso como símbolo já mostra a heterogeneidade das manifestações, compostas por diferentes setores sociais e com apoio de amplo arco político que vai do socialismo revolucionário à direita “soberanista” (pró saída da União Europeia). O apoio popular é tão grande que nenhum partido da burguesia ousou condenar as jornadas de manifestações de rua e até o presidente, Emmanuel Macron (apelidado de “presidente dos ricos” pelos manifestantes, tendo meros 23% de aprovação no começo de dezembro), disse “entender a raiva” da população.
Continue lendo[Reproduzimos aqui panfleto que temos distribuído em diferentes locais desde o fim das eleições. Diante da paralisia da burocracia sindical para barrar a reforma da previdência e seu foco em negociar um ataque “menor pior”, reafirmamos a urgência de construção de comitês de mobilização pela base e a necessidade de uma greve geral para derrubar esse e outros ataques! para uma análise mais detalhada da conjuntura nacional, sugerimos o artigo O que esperar do governo Bolsonaro e como organizar a resistência aos ataques à classe trabalhadora, mulheres, negros e LGBTs?]
As eleições foram uma vitória para os grandes empresários, banqueiros e latifundiários. Sua agenda já vinha sendo aplicada por Temer, como a reforma trabalhista e do ensino, mas esse governo já estava exausto e odiado, sobrevivendo só graças ao imobilismo das burocracias sindicais e da oposição “comportada” do PT e PSOL. Com Bolsonaro, apesar dos discursos demagógicos de “mudança” e “renovação”, os grandes capitalistas terão um governo ainda mais comprometido com os ataques aos direitos e condições de vida dos trabalhadores, em prol do aumento dos lucros, mas com certo apoio popular. Mas Haddad não era o “oposto”: seu projeto econômico era comprometido com a “austeridade” exigida pelos empresários e quase neoliberal, não merecendo apoio do povo trabalhador.
Continue lendo
By Icaro Kaleb
The following article was originally published in February 2013, as part of a polemic on the incoherent position of the Brazilian Workers’ Cause Party (PCO). While criticizing other Brazilian organizations for their capitulations to class-collaborationist governments and electoral coalitions, they at the same time upheld their support for the coalition headed by the Workers’ Party (PT) in the presidential elections of 1989 and 1994, which already counted with significant sectors of the bourgeoisie in its composition [1]. In this polemic, we pointed out that the roots of PCO’s capitulation to class collaboration could be found in its association with the Partido Obrero of Argentina, led by Jorge Altamira, with which the PCO had political relations for many years [2]. Small modifications were made for the publication of this text as a separate piece from the rest of the original.
An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!
By Icaro Kaleb, October 2013
An appeal for help translating articles: this article was translated to English by non-native speakers and we apologize for any misspelling and other errors it may contain. Revolutionary Regroupment has an internationalist perspective of growing around the globe and we want to make more of our political literature available in English and other languages. If you want to help us in this internationalist goal by translating our articles or providing support to improve our translations, please contact us at rr-4i@krutt.org. Thank you!
The position adopted by the International Workers’ League (IWL) and its leading section, the Brazilian PSTU (Unified Workers’ Socialist Party) in face of the recent events in Egypt is a display of incoherence and blatant deviation from the Marxist method, both for its opportunist approach and its denial of reality. What has been consistent, though, is the opportunism of the Morenoites in their trajectory – from their historical view of the Brazilian cops as workers to their illusions in the Egyptian army now, one can easily trace parallels between the PSTU’s policies at home and those proposed internationally.
Protest “Nie on!” przeciwko Bolsonaro, 30 września.
Skrajna prawica rośnie w siłę a lewica wiąże się z nieudanym projektem „współpracy klasowej” PT [Partii Pracujących]
Rafael Ferreira. Opublikowane pierwotnie w języku portugalskim 22 października 2018. 23 października dodano trochę tekstu dla jasności, bez zmiany stanowisk tu wyrażanych.
28 października wybory prezydenckie w Brazylii wygrał Jair Bolsonaro, reakcyjny kandydat skrajnej prawicy, pokonując w drugiej turze Fernando Haddada, kandydata socjaldemokratycznej Partii Pracujących (PT), rządzącej na poziomie federalnym brazylijskim kapitalizmem od 2003 do impeachmentu prezydent Dilmy Roussef w marcu 2016. Zwany „Trumpem tropików”, Bolsonaro to miłośnik junty wojskowej która rządziła w Brazylii w latach 1964-85, chcący zwalczać „komunizm” i przywrócić „prawo i porządek” poprzez wyprowadzenie wojska na ulicę, prześladować mniejszości seksualne czy otworzyć lasy amazońskie dla bezlitosnej eksploatacji przez kapitalistów (zaś mieszkająca tam rdzenna ludność będzie musiała „dostosować się albo zginąć”). Wygrał on z powodu rozczarowania klasy średniej i klasy robotniczej PT, która będąc u władzy była zamieszana w korupcję i za której kryzys gospodarczy pogorszył warunki bytowe. Przechodzimy przez niepokojący moment w brazylijskiej polityce. Po upadku rządu kolaboracji z klasą rządzącą PT, i zamachu stanu który przyspieszył cofanie praw pracowniczych, jesteśmy w sytuacji kryzysu politycznego i gospodarczego, gdzie nie tylko prawa pracownicze i socjalne są wydzierane, lecz zagrożone są również najbardziej podstawowe swobody, i ma miejsce wzrost skrajnie prawicowych sił przy urnie wyborczej i w życiu codziennym.
Rodolfo Kaleb. Oryginalnie opublikowane w języku portugalskim w lutym 2012. Jeden lub więcej ustępów pominięto w obecnej wersji.
Photo: EPA
Korea Północna, jeden z ostatnich krajów na świecie z biurokratycznie planowaną gospodarką, ma nowego “Najwyższego Przywódcę”, który zastąpił Kim Dzong Ila, zmarłego pod koniec 2011 roku: własnego syna biurokraty Kim Dzong Una. Jest to druga zmiana w kierownictwie biurokracji w Korei Północnej, spoczywając na rodzinie Kim. Kimowie i cała warstwa uprzywilejowanych państwowych biurokratów, którą reprezentują, mają jeden z najsilniej kontrolujących reżimów świata. Jednocześnie nienawiść burżuazyjnych mediów przeciwko Korei Północnej nie wynika z tego. Kapitaliści – od Nowego Jorku po Paryż, od Londynu po Tokio – nigdy nie powstrzymywali się od udzielania poparcia wielu tyrańskim rządom, pod warunkiem, że są im posłuszni. Ich wewnętrzna nienawiść wobec Korei Północnej i ich silne poparcie dla kapitalistów z Korei Południowej jest wyjaśnione przez strukturę klasową tego kraju.
Bronić Syrii przed imperializmem! O stanowisko niezależności klasowej w wojnie domowej!
Icaro Kaleb
[Artykuł powstał pierwotnie w okresie od czerwca do lipca 2015 r. Ze względu na wewnętrzne trudności nie mógł on zostać opublikowany i stał się częściowo przestarzały ze względu na prędkość wydarzeń w syryjskiej wojnie domowej. Niemniej jednak wciąż porusza wiele kwestii politycznych, które pozostają kluczowe w tym skomplikowanym konflikcie, a także zajmuje się oportunistycznymi pozycjami pozornie trockistowskich organizacji. Dlatego postanowiliśmy opublikować go w styczniu 2016 r., dodając kilka komentarzy w nawiasach. Późniejsze dodatki i drobne poprawki zostały wprowadzone w sierpniu 2016 r.]
Marcio Torres, wrzesień 2014
Wprowadzenie: jeden z naszych członków odwiedził Portugalię we wrześniu 2014 r. i napisał wewnętrzny raport o kryzysie w kraju, a także o lewicy portugalskiej. Postanowiliśmy opublikować nieco zredagowaną wersję dostosowaną do publiczności.
[Kryzys]
Portugalia była jednym z krajów europejskich, które najbardziej ucierpiały w pierwszych latach światowego kryzysu kapitalistycznego. Początkowo rząd portugalski, kierowany przez koalicję [partii burżuazyjnych] PSD [Partii Socjaldemokratycznej] i CDS-PP [Partii Ludowej], wydał prawie wszystkie oszczędności w kraju, aby uratować wielkie prywatne banki, tworząc ogromny dług. Państwo burżuazyjne przekazało pieniądze pochodzące głównie z rodzin klasy robotniczej właścicielom banków. Teraz, gdy burżuazja radzi sobie lepiej, robotnicy stoją w obliczu kilku ataków na ich poziom życia, ponieważ rząd próbuje rozwiązać swój dług, obcinając budżet na usługi publiczne, takie jak edukacja i opieka zdrowotna, zwolnienie pracowników publicznych, zmiana zasad ubeezpieczenia społecznego w celu zmniejszenia płatności i wymagając więcej czasu pracy przed emeryturą itp. Wszystko to jest znane jako “pakiet oszczędnościowy” i jest narzucane przez tak zwaną “trojkę” (Europejski Bank Centralny, Komisję Europejską i Międzynarodowy Fundusz Walutowy) . Podsumowując, masy portugalskie przechodzą drugi etap kapitalistycznego planu radzenia sobie z “uspołecznieniem” kryzysu. Niektórzy wielcy kapitaliści zostali uratowani przez państwo, a następnie wykorzystali te pieniądze, by kupić aktywa kapitalistów, którzy nie zostali uratowani i zbankrutowali, zwiększając koncentrację kapitału, która doprowadziła do kryzysu w pierwszej kolejności.
É com alegria que anunciamos a nossos leitores e leitoras o lançamento de mais uma edição da revista Reagrupamento Revolucionário. É possível ler online, através dos links do sumário abaixo, baixar a versão PDF, ou obter a versão impressa com nossos militantes. Boa leitura!
LEIA ONLINE
Contra a reação capitalista, por uma alternativa dos trabalhadores
As eleições e a crise política brasileira
A luta antifascista e as tarefas dos comunistas
Observações preliminares da greve dos caminhoneiros
Pela mobilização da classe trabalhadora em defesa da legalização do aborto seguro e gratuito
A questão LGBT+ e o socialismo
Zdjęcie z CNN
Napisał M. Krakowski, sympatyk Przegrupowania Rewolucyjnego z Warszawy, listopad 2018
W tym roku minie trzeci rok od chwili, gdy skrajnie prawicowe Prawo i Sprawiedliwość (PiS) wygrało wybory parlamentarne w Polsce stając się pierwszą partią kapitalistycznej III Rzeczypospolitej, która ma w ręku zarówno prezydencję i Senat i Sejm (obie izby parlamentu) i zapewniają sobie bezwzględną większość, umożliwiając jej utworzenie praktycznie jednopartyjnego rządu.
